Verslagske van onze trip naar Barcelona

Met z’n vieren zijn wij richting zuiden vertrokken : Filip,ikzelf en onze 2 trouwste fans. De dagen voor de wedstrijd was het allesbehalve schitterend weer, het stormde zelfs. Zwemmen in de zee zaaide al snel een beetje onrust. Ik heb totaal geen zeemansbenen en kwam zo wit als een laken uit de zee. Deze zee smaakte naar mijn mening ook veel te zout. Wanneer mijn maag terug op z’n plooi was ,zijn we nog een toertje gaan lopen. Ook deze tocht hebben we moeten staken wegens hevige kniepijnen van Filip. Daar zaten we nu met z’n 2. Den ene met ne zak ijs op de knie, den andere met 200gr motilium in z’n maag. De ochtend van de wedstrijd zelf verliep goed. Om 6u een uitgebreid ontbijt,zelfs voorzien van de voor mij onmisbare pannenkoeken . Een snelle kijk naar buiten leerde ons al snel dat we ons over het weer geen zorgen moesten maken, de storm was gaan liggen,weinig wind en de zee zo plat als een vijg. Filipke z’n knie voelde ook al beter. Kortom ,geen excuses meer ,we konden ertegenaan. De start gaf me wel een speciaal gevoel ,het pakte me mij een beetje…moeilijk te beschrijven.Al die uren training en nu staan we hier….. maar weinig tijd voor sentiment ,na het startschot was het GAAN!!! Als jonge frisse snaak mocht Filip 5min vroeger starten. Ik beschikte over de iets betere zwemarmen en kwam daardoor sneller uit het water .Filip 1uur 12min en ik 1uur 3min. Deze achterstand had Filip snel terug rechtgezet met het fietsen,zodat we praktisch de ganse afstand in elkaars omgeving hebben gefietst . Een goed gevoel op de fiets leverde ons beiden dan ook een goede tijd op. Filip 4uur 58min en ik 4uur 59min. In het laatste onderdeel hebben we ons een beetje vergaloppeerd. Alles voelde nog fris ,nog een marathonneke(4 ronden) en we konden de frisse pint gaan drinken. De eerste 2 ronden gingen heel goed tot we in ronde 3 het gezelschap kregen van de man met den hamer. We kregen een fantastische geweldige klop, ene om u tegen te zeggen…voila en daar moesten we mee verder .De laatste 2 ronden werden dus een kleine veldslag. Gelukkig werden regelmatig door onze vrouwen sterk aangemoedigd,zodat we ons einddoel toch hebben gehaald. En allebei zeer tevreden met het behaalde resultaat. Filip 10uur 14min en ikzelf 9uur 59min. De dag daarna hebben we nog een mini-citytrip gedaan in Barcelona. Elke trap die we in de metro moesten beklimmen of afdalen deed ons denken aan de prestatie van de dag voordien. Ge hebt er in elk geval lang geniet van, dat staat vast! Triatlon is een individuele sport maar deze ervaring heeft me geleerd dat je het niet alleen kunt. Je moet eerst en vooral een vrouw en kinderen hebben die achter jouw staan,je moet beschikken over ne geweldige coach(merci,Nick),geweldige clubvrienden die kilometers met u delen. In de winter gaven zij mij zelfs letterlijke het duwtje in de rug(en dit was nodig!!) en verder fantastisch reisgezelschap(bedankt Maggie en Filip) . Groetjes, Roel