Verslag Ironman NICE van Monique

Omdat ik de Ironman van Klagenfurt in 2012 moest afleggen bij een hittegolf van 40 graden , had ik beslist mijn kans nog 1x te wagen , in een ironman onder iets aangenamere omstandigheden . Mijn keuze viel op Nice . De lichte zeebries zou een eventuele warmte zeker teniet doen . Natasja , Eddy en ik trokken donderdag richting zuiden.
Eens in St Laurent – du – Var aangekomen,een kwartiertje rijden van Nice , genoten we van de uitgebreide pasta-party op vrijdagavond en de briefing , die tegelijkertijd op een groot scherm verscheen . De pasta – party vond plaats in een grote buitentuin ,waar gezellige tafels en kubus-zitjes waren opgesteld , en waar atleten zich tegoed konden doen aan vers fruit , pasta , broodvaria , pizza , etc…. Om helemaal in de stemming te komen ging de briefing vooraf van beelden en filmmateriaal van andere iron man’s , later op het jaar , in Europa ( oa ook die van Maastricht ) . Zaterdagochtend stond nog een ochtendloopje van 40’ op’t programma , en na het ontbijt nog een fietstoertje van een uur , om zo in de namiddag rustig te kunnen relaxen op het strand . Relaxen … in zover dat kon , want mijn loopje was allesbehalve vlot gegaan : steek in de zij , pijn in de kuit …. stress-perikelen zeker ?
’s Avonds checkten we de fiets in , en kon ik alvast kennis maken met een mededingster v Oudenaarde . Zij verzekerde me dat het een zwaar fietsparcours was , want dat ze het al een paar keer met de club gedaan had …. OK … dat is hoopgevend ? ! J 
En dan zondag D-day : ondanks dat we hoopten op een iets minder warme dag op race-day , was het reeds van’s morgens behoorlijk warm .
Het viel me op dat de wisselzone enorm groot was , en dat ik behoorlijk ver moest stappen eer ik in-en uit die zone was . Ik geraakte alleszins op tijd aan de start , met wetsuit zwemmen deze keer – oef ! – en weg waren we . Het zwemmen ging behoorlijk vlot : ik heb eens te meer geleerd van klop te krijgen , maar weet nu ook hoe je klop terug geeft J . Eddy schreeuwde me bij de “ Ausrtalian exit “ weer het water in . Resultaat : 1u23 – een half uur sneller dan in 2012 ! En dan hup , de wisselzone in en de fiets mee aan de hand . Er stond echter een lange rij atleten aan te schuiven langszij , dus kroop ik zonder nadenken onder de rekken door en stak zo de lange file voor . Yes ! En weg was ik …. gestart aan het veelbelovend fietsparcours . Het was inderdaad zo mooi en pittig zoals Rudy had gezegd , en het ging ook grotendeels bergafwaarts vanaf km 125 , zoals Benny had verteld . Pijn in m’n knie van voor km 100 , en super-brandende voetzolen deden me niet echt uitkijken naar het loopparcours . Maar ik zat nog niet in m’n loopschoenen , of de pijn was weg ! Een lieftallige dame smeerde m’n schouders nog in met zonnecreme en ik was er klaar voor .Eddy en Natasja schreeuwden de ziel uit hun lijf – ook al zei ik dat ik dit nooit nog zou doen – wat me gelijk een serieuze duw in de rug gaf . Ik had gelijk van bij’t begin een goed tempo , dat ik kon volhouden tot aan de 3de ronde van 10 km . Toen leek ik stil te vallen . Ik zag plots Erik ( De Vries en Monique ) langszij verschijnen , en dat gaf me vleugels om door te sjeezen tot de finish . Eddy , Natasja , Erik , Monique…. een heel erg warm dankjewel . Jullie maakten absoluut het verschil ! De crash in ons eerste cafe deed ons genieten van een koele guiness ! mmmmmm. De dag nadien , aanwezig op de Hawaii slots-uitreiking ( dat wilden we toch eens meegemaakt hebben ) gebeurde het meest overwachtte : met mijn 4de plaats in de reeks dames 50-54 kaapte ik een tiket voor Hawaii weg , omdat er een extra ticket ter beschikking gesteld werd . Ongelofelijk : Hawaii , here we come !!!!

VERSLAG NIEUWSBLAD

Monique